40. “Dhall sé a súile, agus chruaigh sé a gcroí, chun nach bhfeicfidís lena súile agus nach dtuigfidís lena gcroí, agus go n‑iompódh siad agus go leigheasfainn iad.”
41. Dúirt Íseáia na nithe sin mar go bhfaca sé a ghlóir agus gur labhair sé air.
42. San am céanna, áfach, chreid a lán de na huachtaráin féin ann, ach níor admhaigh siad é mar gheall ar na Fairisínigh le heagla go gcuirfí as an tsionagóg iad.
43. Óir ba mhó acu glóir daoine ná glóir Dé.
44. Ghlaoigh Íosa de ghuth ard agus dúirt:“An té a chreideann ionamsa,ní chreideann sé ionamsa, ach sa té a chuir uaidh mé.
45. Agus an té a fheiceann mise,feiceann sé an té a chuir uaidh mé.
46. Tháinig mise, mar sholas, isteach sa saoli dtreo, gach duine a chreideann ionamsa,nach bhfanfadh sé sa dorchacht.
47. Má chluineann aon duine mo bhriathraagus nach gcoinneoidh sé iad,ní mise a thugann daorbhreith air,óir ní chun daorbhreith a thabhairt ar an saola tháinig mé,ach chun an saol a shaoradh.
48. An té a dhiúltaíonn domsa,agus nach nglacann mo bhriathra,tá aige an té a thabharfaidh daorbhreith air.An briathar féin a labhair mé,tabharfaidh sé sin daorbhreith air an lá deireanach.
49. Óir ní uaim féin a labhair mé,ach an tAthair féin a chuir uaidh mé,thug seisean ordú dom,cad a déarfainn agus cad a labhróinn.
50. Agus tá a fhios agam gur beatha shíoraí a ordú.Agus uime sin na nithe a labhraím,is mar a dúirt an tAthair liom a labhraím iad.”