9. Ná díolaigí olc ar olc, ná achasán ar achasán; ach a mhalairt, tugaigí beannacht; mar is chuige sin a glaodh oraibh, le go mba bheannacht a bheadh mar oidhreacht agaibh.
10. “An té ar mian leis an bheatha a shantúagus fad saoil faoi shéan a bheith aige,coinníodh sé a theanga ón olc,agus a bhéal ó bhriathra éithigh.
11. Casadh sé ón olc agus déanadh an mhaith;lorgadh sé an tsíocháin agus téadh sé ar a tóir.
12. Óir tá súile an Tiarna ar na fíréin,agus tugann sé cluas dá n‑impí.Ach tugann an Tiarna aghaidh ar lucht déanta olc.”
13. Agus cé a dhéanfaidh díobháil daoibh má tá cíocras oraibh chun na maitheasa?
14. Ach fiú má fhulaingíonn sibh ar son na fíréantachta, is méanar daoibh. Ná bíodh faitíos ná critheagla oraibh rompu.
15. Bíodh urraim in bhur gcroí istigh agaibh do Chríost mar Thiarna. Bígí réidh i gcónaí le cosaint a dhéanamh in aghaidh aon duine a iarrann oraibh bonn a thabhairt leis an dóchas atá ionaibh; ach déanaigí amhlaidh le cneastacht agus le hurraim,
16. agus le coinsias glan, i dtreo, nuair a dhéantar tromaíocht oraibh go gcuirtear náire ar an muintir a dhéanann béadán ar bhur ndea-iompar i gCríost.
17. Óir nach fearr fulaingt de chionn na maitheasa, más é toil Dé é, ná de chionn an oilc?