16. Critheann na sléibhte arna fheiceáil,agus séideann an ghaoth aneas le hordú uaidh.
17. Cuireann búirtheach a thoirní scáth ar an talamh,agus is é an scéal céanna é ag an stoirm aduaidh agus ag an gcamfheothan;
18. Scaipeann sé an sneachta ar nós na n‑éan ag tuirlingt,agus anuas leis ar nós na lócaistí ag titim;déanann an tsúil ionadh de mhaise a ghile,agus cuireann sé alltacht ar an gcroí ag titim.
19. Caitheann sé an sioc liath ar an talamh dála an ghainimh,agus nuair a reonn sé bíonn bior air mar dhealg.
20. Séideann an ghaoth fhuar aduaidh,agus leathann an sioc ar an uisce;luíonn sé ar gach linn uisce,agus cuireann an t‑uisce uime é mar lúireach.
21. Slugann sé na sléibhte agus loisceann an díthreabh;agus feonn sé na fáis mar a dhéanfadh tine.
22. Is gearr an mhoill ar an gceo gach ní a leigheas,agus nuair a thagann an drúcht cneasaíonn sé deasca an bhrothaill.
23. Le barr gliocais cheansaigh sé an duibheagán,agus phlandaigh oileáin air.
24. Déanann lucht seolta ar muir cur síos ar a gábha,agus líonann a dtuairiscí ár gcluasa le hiontas.
25. Mar tá iontais agus éachtaí inti,gach sórt ainmhí agus míola móra mara.
26. Is dá bharr a bhíonn [gach ní ina cheart],agus trína bhriathar a chothaítear gach ní.
27. Fág go ndéarfaimis a lán, ní bheadh deireadh fós ráite;lena chur i mbeagán focal: “Eisean an t‑iomlán.”
28. Cá bhfaighimid neart lena mholadh?Mar is mó é ná a oibreacha go léir.
29. Is scanrúil é an Tiarna agus is ábhalmhór;agus is éachtach í a chumhacht.