9. Ná téadh do bhéal i dtaithí na mionn,agus na bíodh ainm an Té is Naofa de shíor ar do theanga.
10. An daorán a bhíonn de shíor á fhairení bhíonn sé saor ó riastaí;is é an dála céanna é ag an té a thugann mionna agus a ghlaonn ar an ainm gan stad,ní ghlanfar é ón bpeaca.
11. Líonfar le hurchóid fear tabhartha a lán mionn;ní fhágfaidh an sciúirse a theaghlach;má pheacaíonn sé, fanfaidh a pheaca air;má mhionnaíonn sé gan ábhar, déanfaidh sé peaca faoi dhó;má thugann sé mionn éithigh, ní fhíréanfar é,mar líonfar a theach le hainnise.
12. Tá nós cainte ann ar a bhfuil aibíd an bháis;ná faightear go deo é in oidhreacht Iacóib!fanfaidh an dream diagaithe i bhfad i gcéin uaidhsean,agus ní shiúlfaidh siad go glúine i bpeacaí.
13. Ná tabhair taithí na graostachta agus na gáirsiúlachta do do theanga,mar gabhann caint pheacúil leis an sórt sin.
14. Cuimhnigh ar d'athair agus ar do mháthairnuair a shuíonn tú i measc na bhflatha,le heagla go ndéanfá dearmad os a gcomhair,agus go mbeadh meas amadáin ort de bharr do bhéas;b'fhearr leat ansin nach saolófaí chuige thú,agus chuirfeá mallacht ar lá do bhreithe.
15. An té a bhfuil taithí aige ar asacháin,ní rachaidh múineadh air lena shaol.
16. Cuireann dhá shórt fir le líon na bpeacaí,agus titeann fraoch na feirge ar an tríú sort;
17. An croí a bhíonn á dhó mar thine loiscneachní mhúchfar é nó go gcaitear ar fad é;an té a dhéanann collaíocht lena ghaol folaní rachaidh aon stad air nó go ndófar gach pioc de;is milis leis an adhaltranach gach bia,agus ní rachaidh aon stad air go bás.
18. An té a pheacaíonn in aghaidh leaba a phósta,agus a deir leis féin: “Cé tá ag faire orm?tá an dorchadas i mo thimpeall agus tá na fallaí do mo cheilt;ní fheiceann aon duine mé; cén fáth go mbeadh imní orm?ní thabharfaidh an Té is Airde aon aird ar mo pheacaí.”