10. Bíonn tabhartas nach dtéann chun sochair,agus ceann eile ar a mbíonn toradh faoi dhó.
11. Bíonn dochar ann de bhíthin glóíre,agus bíonn daoine a fhaigheann ardú cinn ó lár na hainnise.
12. Bíonn fear ann a cheannaíonn a lán ar an mbeagán,ach a dhíolann as faoi seacht.
13. Tuilleann an saoi cion de bharr a chuid cainte,ach téann comaoin na ndaoithe amú.
14. Ní rachaidh tabhartas an amadáin chun tairbhe duit,óir tá mórchuid súl aige in áit an aoin.
15. Is beag a bhronnann sé ach is mór a cháineann;bíonn a chlab ar leathadh dála an challaire;tugann sé iasacht inniu, agus éilíonn í ar ais amárach;duine gránna a leithéid.
16. Déarfaidh an daoi: “Níl cara agam,agus níl aon bhuíochas orm de bharr mo dheabhearta;
17. An mhuintir a itheann [mo] chuid aráin, tá teanga shuarach acu”;nach iomaí duine a dhéanann fonóid faoi, agus nach minic!
18. Is fearr tuisle ar an tsráid ná tuaiplis ar an teanga;mar sin a thagann tubaiste sa mhullach ar dhroch-dhaoine gan mhoill.
19. Fear tútach, is cuma é nó scéal á insint in antráth,agus á reacadh gan stad ag aineolaigh.
20. Faigheann seanfhocal ó bhéal daoi an diúltú,mar nach san uain cheart a deir sé é.
21. An té a gcoisceann an bhochtaine air peaca a dhéanamh,ní bhíonn aon bhuaireamh aigne air nuair a ligeann sé a scíth.