5. Téann smaointe an duine dhícheallaigh chun sochair dó;an bhochtaine amháin is dán don luaithintinneach.
6. Gnothú maoine le teanga bhréagach,gal soip é agus baol báis.
7. Déanfaidh foréigean na n‑urchóideach iad a scriosadh,mar nach áil leo an ceart a dhéanamh.
8. Is cam é casán an chiontaigh,ach is íon é iompar an duine ionraic.
9. Is fearr cur fút i gcúil sa lochta,ná bheith in aontíos le bean achrainn.
10. Tá dúil san olc i gcroí an drochdhuine;ní ghlacann sé trua dá chomharsana riamh.
11. Déantar saoi den daoi nuair a smachtaítear an tarcaisneoir;foghlaimíonn sé ceacht nuair a bhíonn an rath ar an bhfíréan.
12. Breathnaíonn an fíréan ar theach an drochdhuine,agus basctar na héagráifigh de dheasca a n‑urchóide.
13. An té a thugann cluas bhodhar d'éamh an bhochtáinnuair a ghlaofaidh sé féin, ní eistfear leis.
14. Cuireann tabhartas faoi choim fearg chun suain,agus múchann breab faoin mbrat an cuthach feirge.
15. Is lúcháir don fhíréan an ceart a chur i bhfeidhm,ach is uafás é do na hurchóidigh.
16. An té a théann ar fán ó chosán na tuisceana,ligfidh sé a scíth i gcomhluadar na scáileanna.
17. Beidh an mhuintir a bhfuil dúil acu sa só, gan mhaoin;agus an té atá tugtha don fhíon agus don ola ní bheidh sé saibhir.
18. Tá an t‑urchóideach mar gheall leis an bhfíréan,agus an feallaire leis an ionraic.
19. Is fearr cur fút san fhásachná le báirseach cancrach mná.
20. Tá maoin luachmhar agus ola i dteach an duine chríonna,ach déanfaidh an t‑amadán é a alpadh.