4. ach ná hithigí feoil ina bhfuil an t‑anam, sé sin an fhuil.
5. Éileoidh mé cuntas ar fhuil bhur n‑anama; éileoidh mé é sin ó gach ainmhí agus ó gach duine. Éileoidh mé cuntas ar anam gach duine óna chomhdhuine.
6. Cibé a dhoirtfidh fuil duineis le duine a dhoirtfear a fhuil,óir is ar dheilbh Déa rinneadh an duine.
7. Ach sibhse, bígí torthach agus téigí i líonmhaire; bíodh an rath go raidhseach oraibh ar an talamh agus bíodh smacht agaibh air.”
8. Dúirt Dia le Naoi agus lena chlann mhac:
9. “Féach, daingním mo Chonradh leatsa agus le do shíol i do dhiaidh;
10. agus mar an gcéanna le gach uile dhúil bheo dá bhfuil faraibh, an éanlaith, an t‑eallach, agus gach ainmhí allta atá faraibh, a dtáinig amach as an áirc, a bhfuil beo ar talamh.
11. Daingním mo Chonradh libh; go deo arís ní scriosfar an uile fheoil le huiscí díleann, ná ní bheidh go deo arís díle ann chun an domhan a scrios.”
12. Agus dúirt Dia: “Seo é comhartha an Chonartha a dhéanaim idir mé féin agus sibhse agus gach dúil bheo atá faraibh ar feadh na nglún go léir le teacht.
13. Cuirim mo bhogha sna néalta i gcomhartha an Chonartha idir mise agus an talamh.
14. Nuair a chruinneoidh mé na néalta os cionn na talún agus go bhfeicfear an bogha sna néalta,