29. Nuair a d'fhill Reúbaen chun an phoill agus nach raibh tásc ná tuairisc ar Iósaef sa pholl, stróic sé a chuid éadaigh
30. agus d'fhill ar a dheartháireacha agus dúirt: “Tá an buachaill ar iarraidh, agus mise, cá rachaidh mé?”
31. Thógadar cóta Iósaef ansin, mharaíodar gabhar agus thumadar an cóta san fhuil.
32. Sheoladar an cóta leis na muinchillí fada ar ais le tabhairt dá n‑athair, leis an teachtaireacht: “Fuaireamar é seo; féach an é cóta do mhic é nó nach é.”
33. D'aithin an t‑athair é agus dúirt: “Is é cóta mo mhic é! D'alp ainmhí allta é! Tá Iósaef stollta ó chéile gan aon amhras.”
34. Stróic Iacób a chuid éadaigh ansin, chuir sé brat íochtair róin air féin, agus chaoin sé a mhac ar feadh mórán laethanta.
35. Tháinig a chlann mhac agus a chlann iníonacha go léir chuige le sólás a thabhairt dó, ach ní ghlacfadh sé sólás ar bith, á rá: “Ní dhéanfaidh mé. Rachaidh mé síos ag sileadh na ndeor go Seól fara mo mhac.” Sin mar a chaoin a athair é.
36. Faoin am seo bhí sé díolta san Éigipt ag na Midiánaigh le Póitífear, feidhmeannach le Forann agus captaen an gharda.