15. Ach d'fhreagair Léá: “Nach leor leat m'fhear a bhreith leat, a rá is gur mian leat mandráic mo mhic a bhreith leat mar an gcéanna.” “Más ea,” arsa Ráchael, “luífidh sé leat anocht ar son mhandráic do mhic.”
16. Nuair a d'fhill Iacób ón ngort an oíche sin, chuaigh Léá amach ina choinne á rá: “Caithfidh tú teacht isteach chugamsa mar thug mé mandráic do mhic mar íocaíocht ort.” Luigh sé léi dá bhrí sin an oíche sin.
17. D'éist Dia le Léá agus ghabh sí gin agus rug sí an cúigiú mac do Iacób.
18. Dúirt Léá: “Thug Dia mo thuarastal dom mar gur thug mé m'ionailt do m'fhear.” Thug sí Íosácár air dá réir sin.
19. Ghabh Léá gin arís agus rug sí an séú mac do Iacób.
20. Ansin dúirt Léá: “Bhronn Dia spré mhaith orm. Tabharfaidh m'fhear onóir dom anois mar gur rugas seisear mac dó.” Thug sí Zabúlun mar ainm air dá réir sin.
21. Rug sí iníon ina dhiaidh sin ar a dtug sí Díneá mar ainm.
22. Chuimhnigh an Tiarna ansin ar Ráchael mar an gcéanna; d'éist sé léi agus d'oscail sé a broinn.
23. Ghabh sí gin agus rug sí mac agus dúirt: “Rug Dia mo náire chun siúil.”
24. Thug sí Iósaef mar ainm air, á rá: “Go dtuga an Tiarna mac breise dom.”
25. Nuair a rug Ráchael Iósaef, dúirt Iacób le Lábán: “Scaoil chun siúil mé i dtreo go rachaidh mé chun mo bhaile féin agus mo thíre féin.
26. Tabhair dom mo mhná a ndearna mé seirbhís duit ar a son, agus mo chlann agus scaoil liom, mar is eol duit an obair a rinne mé duit.”