1. De dheasca a gclaonmhachnaimh dúirt siad le chéile:“Is gairid dobrónach é ár saol;agus nuair a bhíonn an bás ag teannadh leis an duinení bhíonn aon leigheas aige air;ná ní fios ar fhill aon duine ó ifreann riamh.
2. Óir is de thaisme a rugadh sinn, agus san am atá le teachtbeimid amhail is nach rabhamar ann riamh.Puth deataigh is ea an anáil atá inár bpolláiríagus níl inár réasún ach spréach a ghineann bualadh ár gcroí.
3. Nuair a mhúchfar í, déanfar luaith dár gcorpagus scaipfear anáil na beathaar nós an aeir neamhsheasmhaigh.
4. Le himeacht aimsire ligfear ár n‑ainm i ndearmadagus ní chuimhneoidh aon duine ar ár ngníomhartha.Séidfear ár mbeatha chun siúil ar nos dhlaíóg dheiridh scamaill,agus scaipfear í mar cheobhrán atá á thóraíochtag gathanna na gréineagus á chloí ag a teas.
5. Go deimhin níl inár mbeatha ach scáth a ghluaiseann thart;agus ní féidir ár mbás a chur ar gcúl, mar tá séala curtha air;agus níl aon duine a fhilleann ar ais.
6. Téanam ort, mar sin, agus bainimis aoibhneasas na maitheasaí atá ann.Bainimis earraíocht as nithe cruthaithele díocas dúthrachtach na hóige.
7. Bíodh ár lándóthain againnd'fhíon costasach agus de chumhráin;ná fágaimis gan baint go fiú aon bhláth earraigh amháin.
8. Corónaímis sinn féin le cocáin róis súla bhfeofaidh siad;(ná bíodh aon mhóinéar annnach ngabhfaidh ar ndrabhlás tríd).