27. Nuair a bhí deireadh a scéil ráite ag na seanóirí, bhí na giollaí lán de náire mar nár dúradh a leithéid riamh i dtaobh Shúsanna.
28. Lá arna mhárach, chruinnigh na daoine go teach Ióicím, a céile. Tháinig an bheirt sheanóir ann, an t‑olc ina gcroí acu, agus rún acu Súsanna a chur chun báis.
29. Dúirt siad os comhair an phobail: “Cuirtear fios ar Shúsanna, iníon Hilciá, bean Ióicím!” Cuireadh fios uirthi.
30. Tháinig sise agus a tuismitheoirí, a clann, agus a gaolta go léir, ina fochair.
31. Bean lán de mhaise agus de scéimh ba ea Súsanna.
32. Ós rud é go raibh fial uimpi, d'ordaigh na scraistí é a bhaint di chun a háilleacht a bhlas go smior.
33. Bhí a muintir, agus a cairde, agus gach aon duine a chonaic í ag sileadh na ndeor.
34. Sheas an bheirt sheanóir i lár an tslua agus leag siad a lámha ar a ceann.
35. D'fhéach sise suas chun neimhe agus na deora lena súile, mar bhí muinín a croí aici as an Tiarna.
36. Dúirt na seanóirí: “Nuair a bhíomar ag spaisteoireacht linn féin sa ghairdín, tháinig an bhean seo isteach agus beirt ionailt léi. Dhún sí doirse an ghairdín agus chuir sí na hionailtí chun siúil.
37. Ansin tháinig ógfhear a bhí i bhfolach chuici agus luigh sé léi.
38. Bhíomarna i gcúinne den ghairdín agus nuair a chonaiceamar an choirpeacht seo, ritheamar chucu;