1. حَنّا دعا کرده، گفت:«دل من در خداوند به وجد می‌آید،و شاخ من در خداوند برافراشته شده است.دهانم بر دشمنانم فخر می‌کند،زیرا که در نجات تو شادمانم.
2. «قدّوسی همچون یهوه نیست،زیرا غیر از تو دیگری نیست،و نه صخره‌ای همچون خدای ما.
3. «سخنان کِبرآمیز دیگر مگویید،و غرور از دهانتان بیرون میاید؛زیرا یهوه، خدای دانا است،و اعمال به او سنجیده می‌شود.
4. کمانِ زورآوران شکسته شده،اما لغزش‌خوردگان کمر خود را به قوّت بسته‌اند.
5. آنان که سیر بودند خویشتن را برای لقمه نانی اجیر ساخته‌اند،اما گرسنگان اکنون بی‌‌‌نیازند.زن نازا هفت فرزند زاده است،اما آن که فرزندان بسیار داشت، تنها مانده است.
6. خداوند می‌میراند و زنده می‌کند؛به گور فرو می‌برد و برمی‌خیزاند.
7. خداوند فقیر می‌سازد و غنی می‌گرداند؛پست می‌سازد و برمی‌افرازد.
8. بینوا را از خاک بر پا می‌دارد،و نیازمند را از مَزبَله برمی‌گیردتا آنان را با امیران نشانَد،و وارث کُرسی جلال گردانَد.زیرا ستونهای زمین از آنِ خداوند است،و جهان را بر آنها قرار داده است.
9. «او قدمهای سرسپردگانِ خود را پاس می‌دارد،اما شریران در تاریکی خاموش خواهند شد،زیرا انسان به نیروی خود چیره نخواهد گشت.
10. آنان که با خداوند دشمنی می‌ورزند، در هم خواهند شکست؛او از آسمان بر ایشان رعد خواهد فرستاد.خداوند بر کَرانهای زمین داوری خواهد کرد؛او پادشاهِ خود را نیرو خواهد بخشیدو شاخ مسیح خود را بر خواهد افراشت.»
11. پس اِلقانَه به خانۀ خود در رامَه بازگشت، اما آن پسر در حضور عیلیِ کاهن، خداوند را خدمت می‌کرد.
12. پسران عیلی مردانی فرومایه بودند و خداوند را نمی‌شناختند.
13. کاهنان با مردم بدین روال رفتار می‌کردند که هرگاه کسی قربانی تقدیم می‌کرد، در حین پخته شدن گوشت قربانی، خدمتکارِ کاهن با چنگالی سه دندانه در دست خویش می‌آمد
14. و آن را در تابه یا دیگچه یا دیگ یا پاتیل فرو می‌برد و هر چه را که به چنگال برمی‌آمد، کاهن برای خود می‌گرفت. آنان در شیلوه با تمام اسرائیلیانی که به آنجا می‌آمدند، چنین رفتار می‌کردند.