27. فرّ و شکوه به حضور وی است،و توانایی و شادی در مکان سکونت وی.
28. ای طوایفِ قومها، وصف خداوند را بگویید!وصفِ جلال و قوّت خداوند را بگویید!
29. وصفِ جلال نام خداوند را بگویید!هدیه بیاورید و به حضور او بیایید!خداوند را در فرّ قدوسیتش بپرستید!
30. ای تمامی زمین، از حضور او بلرزید!آری، جهان مستحکم است و جنبش نخواهد خورد.
31. آسمان شادی کند و زمین به وجد آید؛باشد که در میان قومها بگویند، «خداوند پادشاهی می‌کند!»
32. دریا و هرآنچه آن را پر می‌سازد، غرّش کند؛صحرا و هرآنچه در آن است، به وجد آید.
33. آنگاه درختان جنگل پیش روی خداوند بانگ شادی بر خواهند آورد،زیرا که می‌آید تا زمین را داوری کند.
34. خداوند را سپاس گویید زیرا که نیکوست،و محبتش تا ابدالآباد است.
35. گویید: «ای خدای نجات ما، نجاتمان ده،از میان قومها ما را گرد آور و رهاییمان ده،تا نام قدوس تو را سپاس گوییمو در ستایش تو فخر کنیم.
36. متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل،از ازل تا ابدالآباد.»آنگاه تمامی قوم گفتند: «آمین!» و خداوند را ستایش کردند.
37. سپس داوود، آساف و برادرانش را آنجا پیش صندوق عهد خداوند گذاشت تا بر حسب نیازهای روزانه، پیوسته پیش صندوق خدمت کنند؛
38. و نیز عوبیداَدوم و شصت و هشت تن از خویشانش را. عوبیداَدوم پسر یِدوتون، و حوسَه، محافظ دروازه‌ها بودند.