5. من بودم که در بیابان بر تو التفات کردم،در آن زمین بسیار خشک.
6. اما چون چریدند، سیر شدند،و چون سیر شدند در دل خویش مغرور گشتند،و از این رو مرا از یاد بردند.
7. پس برای ایشان همانند شیر خواهم بودو همچون پلنگ بر سر راهشان کمین خواهم کرد.
8. مانند خرسی که توله‌هایش را ربوده باشندبر آنان حمله خواهم برد و سینۀ ایشان را خواهم شکافت؛همچون شیر در آنجا ایشان را فرو خواهم بلعید،و حیوانی وحشی آنان را خواهد درید.
9. ای اسرائیل، هلاک شدی،زیرا تو بر ضد منی که یاور تو هستم.
10. پس اکنون پادشاه تو کجاستتا تو را در همۀ شهرهایت نجات دهد؟و داورانت کجایند که دربارۀ آنها گفتی،«پادشاه و حاکمان به من بده»؟
11. در خشم خویش، پادشاهی به تو دادمو در غضب خویش او را برداشتم.
12. تقصیر اِفرایِم انبار شدهو گناه او ذخیره گشته است.
13. دردهایی چون درد زن زائو برای او آغاز شده،اما او پسری نادان است،زیرا در زمان لازم،در دهانۀ رَحِم قرار نمی‌گیرد.
14. آیا ایشان را از دست گور فدیه دهم؟آیا آنان را از مرگ رهایی بخشم؟ای مرگ، بلاهای تو کجاست؟ای گور هلاکت تو کجا؟از پشیمان شدن ابا خواهم کرد.
15. هرچند او در میان برادرانش ثمر آورد،باد شرقی از سوی خداوند خواهد آمدو از جانب بیابان وزیدن خواهد گرفت.منبع او بی‌آب خواهد شد،چشمه‌اش خواهد خشکید،و همۀ اسباب نفیس خزانۀ او غارت خواهد شد.
16. سامِرِه متحمل جزای تقصیر خود خواهد شد،زیرا به خدای خویش عِصیان ورزیده است.به شمشیر خواهند افتاد،کودکانشان تکه و پاره خواهند شد،زنان حاملۀ ایشان شکم‌پاره خواهند گشت.