30. سالهای بسیار با ایشان مدارا کردی و به روح خویش به واسطۀ انبیای خود بدیشان هشدار دادی، اما گوش فرا ندادند. پس آنان را به دست قومهای ممالک تسلیم نمودی.
31. اما به رحمت عظیمت ایشان را بهکل نابود نکردی و وا نگذاشتی، زیرا خدایی فیاض و رحیمی.
32. «پس اکنون ای خدای ما، ای خدای عظیم و قادر و مَهیب، که در عهد و محبت خویش پایداری، تمامی این مصیبت که از روزگار پادشاهان آشور تا به امروز بر ما و بر پادشاهان و سروران و کاهنان و انبیا و پدران ما و بر تمامی قوم تو رفته است، در نظرت ناچیز نیاید.
33. تو در هرآنچه بر سر ما آمده است، عادل بودهای، چراکه با وفاداری عمل کردهای، حال آنکه ما شرارت ورزیدهایم.