9. همان که کوش و مصر قوّت بی‌انتهایش بودند،و فوط و لوبی، یاری‌دهندگانش؟
10. و با این همه، تبعید گشت و به اسیری رفت،و کودکانش بر سر هر کوی کوبیده شدند.بر شریفانش قرعه افکندند،و بزرگ‌مردانش را جملگی به زنجیر بستند.
11. پس تو نیز مست خواهی شد،خویشتن را پنهان خواهی کردو از گزند دشمن پناه خواهی جُست.
12. دژهایت جملگی درختان انجیرِ نوبرِ رسیده را مانَدکه چون تکانیده شوند، انجیرشان به کامِ خورنده فرو افتد!
13. بنگر که لشکریانت در میان تو، زنانند!دروازه‌های سرزمینت به تمامی بر دشمنان گشوده است،و آتش، پشت‌بندهای دروازه‌هایت را در کام کشیده.
14. برای محاصره، آب برکِش!دژهایت را مستحکم گردان!به گِل داخل شو!ملاط پا بزن!قالبِ خشت‌ریزی برگیر!
15. در آنجا آتشْ تو را فرو خواهد بلعید،و شمشیرْ تو را منقطع خواهد ساخت؛آری، تو را همچون ملخ خواهد خورد.خویشتن را چون ملخ کثیر کن،و چون انبوه ملخان بر شمار خویش بیفزا!
16. تو تاجران خویش را از ستارگان آسمان فزونتر ساختی؛آنان همچون ملخان لخت می‌کنند و پَر می‌کشند.
17. درباریانت به انبوه ملخها می‌مانند،و صاحبمنصبانت به ابری از ملخ،که در روزِ سرد بر دیوارها اردو می‌زنند،اما چون آفتاب برآید،می‌پرند و کس نداند که کجایند.
18. ای پادشاه آشور! شبانانِ تو را خواب در ربوده،و نجیب‌زادگانت خفته‌اند.قوم تو بر کوهها پراکنده گشته‌اند،و کسی نیست که گردشان آورد.
19. شکستگی تو را التیامی نیست،و جراحتت لاعلاج است.هر که خبر تو را بشنود،بر تو دستک خواهد زد،زیرا کیست که از بلای بی‌امان تو به دور مانده باشد؟