8. ای دشمن من بر من شادی مکن،زیرا اگرچه بیفتم، بر خواهم خاست،و اگرچه در تاریکی بنشینم،خداوند نور من خواهد بود.
9. غضب خداوند را متحمل خواهم شد،زیرا که به او گناه ورزیده‌ام،تا آنگاه که به دفاع از من برخیزدو دادرسی‌ام کند.او مرا به روشناییْ بیرون خواهد آورد،و من عدالت او را نظاره خواهم کرد.
10. آنگاه دشمنم این را خواهد دید،و غرقِ شرمساری خواهد شد؛همان که به من می‌گفت:«یهوه خدایت کجاست؟»چشمانم بر او خواهد نگریست،و حال مانند گِل کوچه‌ها پایمال خواهد شد.
11. روز ساختن دیوارهایت فرا خواهد رسید؛در آن روز مرزها گسترش خواهد یافت.
12. در آن روز، از آشور و شهرهای مصر نزد تو خواهند آمد،از مصر تا رود فرات؛از دریا تا دریاو از کوه تا کوه.
13. اما زمین ویران خواهد شد،به سبب ساکنانش و ثمرۀ اعمالشان.
14. قوم خویش و گلۀ میراث خود را به عصای خویش شبانی کن،آنان را که به تنهایی در جنگل، میان سرزمینی حاصلخیز ساکنند؛باشد که چون روزگاران پیشین،در باشان و جِلعاد بچرند.
15. همچون روزهایی که از سرزمین مصر به در آمدی،بدیشان چیزهای شگفت‌انگیز نشان خواهم داد.
16. قومها چون این را بینند،از همۀ قوّت خویش شرمسار خواهند شد؛دست بر دهان خواهند نهاد،و گوشهایشان کر خواهد شد؛
17. مانند مار خاک را خواهند لیسید،مانند موجوداتی که بر زمین می‌خزند؛از دژهای خود لرزان بیرون خواهند آمد،و هراسان رو به سوی یهوه خدای ما خواهند نهاد،و از تو خواهند ترسید.
18. کیست خدایی همانند تو،که گناه را می‌آمرزدو از نافرمانیِ باقیماندۀ میراث خویش درمی‌گذرد؟خشم خود را تا به ابد نگاه نمی‌دارد،زیرا از محبت کردن لذت می‌برد.
19. بار دیگر بر ما رحم خواهد کرد،و بر گناهان ما چیره خواهد شد.تو تمامی گناهان ما را به قعر دریا خواهی افکند.
20. امانت را برای یعقوب و محبت را برای ابراهیم به جا خواهی آورد،چنانکه در روزگاران کهن برای پدران ما سوگند خوردی.