1. کلام خداوند که در ایام یوتام و آحاز و حِزِقیا، پادشاهان یهودا، بر میکاهِ مورِشِتی نازل شد و آن را دربارۀ سامِرِه و اورشلیم دید:
2. ای همۀ قومها، بشنوید،و ای زمین و هرآنچه در آن است، گوش فرا دهید؛خداوندگارْ یهوه بر شما شاهد باشد،آری، خداوندگار از معبد مقدسش بر شما شهادت دهد.
3. زیرا هان خداوند از مکان خویش بیرون می‌آید؛او نزول کرده، بر بلندیهای زمین می‌خرامد.
4. کوهها زیر او گداخته می‌شود،و درّه‌ها شکافته می‌گردد،همچون موم در برابر آتش،و مانند آبی که در سراشیبی ریخته شود.
5. این‌همه به سبب عِصیان یعقوبو گناهان خاندان اسرائیل است.عِصیان یعقوب چیست؟آیا سامِرِه نیست؟و مکانهای بلند یهودا کدام است؟آیا اورشلیم نیست؟
6. پس سامِرِه را به ویرانه‌ای در صحرا بدل خواهم کرد،و به مکانی برای غرس تاکستانها؛سنگهایش را به وادی خواهم ریخت،و بنیانش را منکشف خواهم کرد.