17. اگر خداوند یاور من نبود،جان من بهزودی در دیار خاموشی ساکن میشد!
18. آنگاه که گفتم: «پای من میلغزد»،محبت تو ای خداوند، تکیهگاهم شد.
19. در کثرت غصههای دل من،تسلیهای تو جانم را شادمان میسازد.
20. آیا کرسی شرارت با تو متفق تواند شد،که با قوانین خود مصیبت به بار میآورد؟