45. انبوه پشه‌ها در میانشان گسیل داشت که ایشان را فرو خوردند،و قورباغه‌ها که به فلاکتشان افکندند.
46. محصولشان را به آفت سپرد،و دسترنجشان را طعمۀ ملخ ساخت.
47. تاکهایشان را به تگرگ از میان بردو درختان انجیرشان را به بوران.
48. رمه‌هایشان را به تگرگ سپرد،و احشامشان را به صاعقه.
49. خشم سوزان خود را بر ایشان گسیل داشت،غضب و غیظ و تنگی را،با فرستادن فرشتگان نابودی!
50. راه را بر خشم خویش هموار ساخت،و جان ایشان را از مرگ در امان نداشت،بلکه آن را به طاعون سپرد.
51. همۀ نخست‌زادگان مصر را زد،نوبرِ قوّت ایشان را در خیمه‌های حام.
52. اما قوم خویش را همچون گوسفندان کوچ داد،و چون گله از میان بیابان هدایت کرد.
53. ایشان را در امنیت راهبری فرمود تا نترسند؛اما دریا دشمنانشان را پوشانید.
54. پس آنان را به حدود مقدس خود آورد،به این کوه که به دست راست خویش فتح کرده بود.
55. قومها را از پیش روی ایشان بیرون راند،میراث را میان آنها به ریسمان تقسیم کرد،و قبایل اسرائیل را در خیمه‌های‌شان سکنی داد.
56. اما آنان خدا را آزمودندو بر خدای متعال شوریدندو شهادات او را نگاه نداشتند؛
57. بلکه همچون پدرا‌نشان مرتد شدند و خیانت ورزیدند،و چون کمانِ خطاکننده، نامطمئن گردیدند.
58. با مکانهای بلند خود، او را به خشم آوردند؛و با بتها‌یشان غیرت او را برانگیختند.
59. چون خدا شنید، به‌غایت خشمگین شد،و اسرائیل را به تمامی رد کرد.
60. مسکن خود را در شیلوه ترک نمود،خیمه‌ای را که در آن، میان آدمیان سکونت گزیده بود.
61. قوّت خویش را به اسیری داد،و جمال خود را به دست خصم سپرد.
62. قوم خود را به شمشیر تسلیم کرد،و بر میراث خویش به‌غایت غضبناک گردید.
63. جوانانشان را آتش در کام کشید،و دخترانشان را سرود عروسی نبود؛