37. دلهایشان با او نبود،و به عهدی که با ایشان بسته بود، وفا نکردند.
38. اما او که رحیم استتقصیر ایشان را کفاره کردو هلاکشان نساخت.بارها خشم خود را مهار کردو تمام غضب خویش را برنیانگیخت.
39. به یاد آورد که ایشان بشرند،بادی که می‌وزد و دیگر بازنمی‌گردد.
40. چند مرتبه در صحرا بر او تمرّد ورزیدندو در بیابان، وی را غمگین ساختند!
41. بارها و بارها خدا را آزمودند،و قدوس اسرائیل را آزردند!
42. دست او را به خاطر نداشتند،و نه روزی را که ایشان را از چنگ خصم فدیه کرد؛
43. آنگاه که آیات خویش را در مصر به نمایش گذاشت،و عجایب خود را در دیار صوعَن.
44. نهرهای ایشان را به خون بدل ساخت،آن‌سان که نتوانستند از چشمه‌های خود بنوشند.
45. انبوه پشه‌ها در میانشان گسیل داشت که ایشان را فرو خوردند،و قورباغه‌ها که به فلاکتشان افکندند.
46. محصولشان را به آفت سپرد،و دسترنجشان را طعمۀ ملخ ساخت.
47. تاکهایشان را به تگرگ از میان بردو درختان انجیرشان را به بوران.
48. رمه‌هایشان را به تگرگ سپرد،و احشامشان را به صاعقه.
49. خشم سوزان خود را بر ایشان گسیل داشت،غضب و غیظ و تنگی را،با فرستادن فرشتگان نابودی!
50. راه را بر خشم خویش هموار ساخت،و جان ایشان را از مرگ در امان نداشت،بلکه آن را به طاعون سپرد.
51. همۀ نخست‌زادگان مصر را زد،نوبرِ قوّت ایشان را در خیمه‌های حام.
52. اما قوم خویش را همچون گوسفندان کوچ داد،و چون گله از میان بیابان هدایت کرد.
53. ایشان را در امنیت راهبری فرمود تا نترسند؛اما دریا دشمنانشان را پوشانید.
54. پس آنان را به حدود مقدس خود آورد،به این کوه که به دست راست خویش فتح کرده بود.