15. به بازوی خود قوم خویش را رهانیدی،فرزندان یعقوب و یوسف را. سِلاه
16. خدایا، آبها تو را دیدند؛آبها تو را دیدند و به تلاطم درآمدند؛و ژرفناها به لرزه افتادند.
17. ابرها آب ریختندو آسمانها غرّش کردند؛و تیرهای تو به هر سو روان شدند!
18. صدای رعدِ تو در گردباد بود،و آذرخشِ تو جهان را روشن ساخت؛زمین لرزید و به جنبش درآمد.
19. مسیر تو از میان دریا بود،و راهت از میان آبهای عظیم،ولی جای پایت دیده نمی‌شد.
20. تو قوم خویش را چون گله رهبری کردی،به دست موسی و هارون.