1. آواز من به سوی خداست،و فریاد برمی‌آورم؛آواز من به سوی خداست،و او به من گوش فرا خواهد داد!
2. در روز تنگی خویش خداوندگار را می‌جویم؛شبانگاه دست من دراز شده، بازکشیده نمی‌شود،و جانم از تسلی پذیرفتن ابا می‌کند.
3. خدا را یاد می‌کنم و می‌نالم؛تأمل می‌کنم و روحم بیهوش می‌شود. سِلاه
4. چشمانم را باز نگاه می‌داری؛چنان پریشانم که سخن نمی‌توانم گفت.
5. به ایام گذشته می‌اندیشم،به سالهای روزگاران پیشین.
6. شبانگاه سرود خویش را به یاد می‌آورم؛در دل می‌اندیشم و روح من تفتیش می‌کند:
7. «آیا خداوندگار تا به ابد طرد خواهد نمود؟و دیگر هرگز نظر لطف نخواهد افکند؟
8. آیا محبت او برای همیشه پایان پذیرفته،و وعدۀ او برای همۀ نسلها باطل گردیده است؟