فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 56 هزارۀ نو (NMV)

بر خدا توکل خواهم کرد

برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’کبوتر بر درختان بلوط دوردست‘. مزمور داوود. غزل. آنگاه که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند.

1. خدایا، مرا فیض عطا فرما،زیرا انسان بر من پا می‌گذارد!همۀ روز، مهاجمان بر من ستم روا می‌دارند.

2. تمام روز، مخالفان مرا لگدمال می‌کنند،زیرا بسیاری متکبرانه با من می‌جنگند.

3. آنگاه که ترسان شوم،بر تو توکل خواهم کرد.

4. آری، بر خدا توکل خواهم کرد،بر خدایی که کلامش را می‌ستایم.و ترسان نخواهم شد؛انسان خاکی به من چه تواند کرد؟

5. همۀ روز سخنان مرا تحریف می‌کنند،و همۀ تدبیرهایشان برای آزار من است.

6. دسیسه می‌کنند،در کمین می‌نشینند،و گامهایم را می‌پایند،زیرا قصد جان من دارند!

7. با این همه شرارت، آیا جان سالم به در خواهند برد؟خدایا، در خشمِ خود قومها را سرنگون ساز!

8. تو شمار آوارگیهایم را نگاه می‌داری،و اشکهایم را در مَشک خود می‌نهی!آیا آنها در دفترِ تو نیست؟

9. پس آنگاه که یاری بخواهم،دشمنانم واپس خواهند نشست.این را نیک می‌دانم که خدا با من است.

10. آری، بر خدا توکل می‌دارم،بر خدایی که کلامش را می‌ستایم،بر خداوندی که کلامش را می‌ستایم.

11. و ترسان نخواهم شد؛آدمی به من چه تواند کرد؟

12. خدایا، نذرهایم را به تو باید ادا کنم؛قربانیهای شکرگزاری به تو تقدیم خواهم کرد.

13. زیرا که تو خدایا،جانم را از مرگ رهانیدی،و پاهایم را از لغزش بازداشتی،تا در نور زندگی در حضور خدا سالک باشم.