2. از عام و خاص،از نیازمند و توانگر، جملگی:
3. دهان من حکمت را بیان می‌کند؛تفکر دلم فهم را جاری می‌سازد.
4. گوش خود را به مثلی می‌سپارم؛معمای خویش را به آوای چنگ شرح می‌دهم:
5. چرا در روزهای بلا ترسان باشم،آنگاه که شرارتِ خیانتکاران احاطه‌ام کند؛
6. همانها که بر اموال خود توکل دارندو به ثروت بسیار خویش می‌بالند؟
7. به‌یقین کسی فدیۀ جان برادر خویش نتواند دادو خونبهای او را به خدا نتواند پرداخت؛
8. زیرا فدیۀ جان انسان گرانبهاست،و هیچ بهایی کافی نخواهد بود
9. تا انسان جاودانه زنده بماندو گودال را نبیند.
10. زیرا می‌بینیم که حتی حکیمان نیز می‌میرند،و جاهلان و ابلهان جملگی هلاک می‌شوندو ثروت خویش به دیگران وا می‌گذارند.
11. گورهایشان خانۀ ابدی آنها می‌گردد،و تا نسلهای بی‌پایان مسکن ایشان خواهد بود،هرچند نامهای خود را بر زمینهای خویش می‌نهند.