14. همچون گوسفندان برای هاویه مقرر گشته‌اند،و مرگ، ایشان را شبانی می‌کند.صبحگاهان صالحان بر ایشان فرمان خواهند راند،و جمال ایشان در گور خواهد پوسید،به دور از کاخهایشان.
15. اما خدا جان مرا از چنگال هاویه فدیه خواهد داد،و مرا نزد خود خواهد پذیرفت. سِلاه
16. چون بینی کسی توانگر شود،و شوکتِ خانه‌اش افزون گردد،تو را باکی نباشد!
17. زیرا چون بمیرد چیزی با خود نخواهد برد،و شوکتش همراه او فرو نخواهد رفت!
18. هرچند در زمان حیات، خویشتن را مبارک پندارد -و هرچند چون کامروا باشی همگان تو را می‌ستایند -