2. زیرا تویی خدایی که به او پناه می‌برم؛چرا مرا از خود رانده‌ای؟چرا باید از جور دشمنبه روز سیاه بنشینم؟
3. نور و حقیقت خود را بفرستتا هدایتم کنند،و مرا به کوه مقدس و مسکن خاص تو بیاورند!
4. آنگاه به مذبح خدا خواهم آمد،نزد خدایی که شادی و سرور من است؛و تو را، ای خدا، ای خدای من،با بربط خواهم ستود.
5. ای جان من، چرا افسرده‌ای؟چرا در اندرونم پریشانی؟بر خدا امید دار،زیرا که او را باز خواهم ستود؛او را که رهانندۀ من و خدای من است.