11. اما حلیمان وارث زمین خواهند شد،و از فراوانی سلامتی لذت خواهند برد.
12. شریران بر پارسایان دسیسه می‌کنندو بر ایشان دندان به هم می‌سایند؛
13. اما خداوند بر شریران می‌خندد،زیرا می‌بیند که روز ایشان فرا می‌رسد.
14. بدکاران شمشیر از نیام برمی‌آورندو کمان را برمی‌کشند،تا فقیران و نیازمندان را به زیر افکنندو راستروان را از دم تیغ بگذرانند.
15. اما شمشیرهای آنها به قلب خودشان فرو خواهد رفت،و کمانهایشان خواهد شکست.
16. اندک داراییِ یک پارسابهتر است از ثروت شریرانِ بی‌شمار؛
17. زیرا بازوی شریران خواهد شکست،اما خداوند پشتیبان پارسایان است.
18. خداوند از روزهای راستان آگاه است،و میراث ایشان جاودانه خواهد بود.
19. آنان در زمان بلا سرافکنده نخواهند شد؛و در زمان قحطی سیر خواهند گشت.
20. اما شریران هلاک خواهند شد،و دشمنان خداوند همچون زیبایی چمنزارها محو خواهند گردید،آری، همچون دود محو خواهند شد.
21. شریر قرض می‌گیرد و بازپس نمی‌دهد،اما پارسا با گشاده‌دستی می‌بخشد؛
22. آنان که خداوند برکتشان دهد، زمین را به میراث خواهند برد،ولی کسانی که لعنتشان کند، منقطع خواهند شد.
23. اگر خداوند راه کسی را خوش بدارد،گامهایش را استوار می‌سازد؛
24. هرچند بیفتد، نقشِ بر زمین نخواهد شد،زیرا خداوند دستش را می‌گیرد.
25. من جوان بودم و اینک سالخورده‌ام،با این همه، هرگز پارسایی را ندیده‌ام که وانهاده شده باشدو نه فرزندانش را که گدای نان شوند.
26. همواره گشاده‌دست است و قرض‌دهنده،و فرزندانش مایۀ برکتند.