فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 36 هزارۀ نو (NMV)

محبتت چه گرانقدر است

برای سالار سرایندگان. مزمور داوود، خدمتگزار خداوند.

1. نافرمانی در اعماق دل شریر بدو ندا می‌دهد؛ترس خدا در چشمان او نیست.

2. زیرا خویشتن را در نظر خود چندان تملق می‌گویدکه از پی بردن به گناه خویش و بیزاری از آن ناتوان است!

3. سخنان دهانش خباثت است و فریب؛از خردمندی و نیکوکاری دست شسته است.

4. حتی بر بستر خود طرح شرارت می‌ریزد؛راهی ناپسند در پیش گرفته استو از شرارت روی نمی‌گرداند.

5. خداوندا، محبتت تا به آسمانها می‌رسدو وفاداریت تا به ابرها.

6. عدالتت همچون کوههای سر به فلک کشیده است،و دادگری‌ات به‌سان ژرفنای عظیم.تویی، خداوندا، که انسان و حیوان را نجات می‌بخشی.

7. خدایا، محبتت چه گرانقدر است!بنی‌آدم در سایۀ بالهایت پناه می‌جویند.

8. از نعمتِ سرشارِ خانۀ تو، سیراب می‌شوند،و از نهر لذایذ خود بدیشان می‌نوشانی.

9. زیرا نزد تو چشمۀ حیات است،و در نور توست که نور را می‌بینیم.

10. محبتت را برای شناسندگان خود دوام بخشو عدالتت را برای راست‌دلان.

11. مباد که متکبران بر من پا بگذارند،یا دست شریران مرا براند.

12. بنگر که شرارت‌پیشگان چگونه فرو افتاده‌اند؛به خاک افکنده شده‌اند و یارای برخاستنشان نیست!