14. از مکان سکونت خود نظر می‌افکند،بر همۀ ساکنان زمین.
15. او که دلهای ایشان را جملگی سرشته است،و هرآنچه را که می‌کنند، درک می‌کند.
16. پادشاه را بزرگی لشکرش نجات نمی‌دهد،و دلاور را عظمت قوّتش نمی‌رهاند.
17. امید بستن بر اسب برای پیروزی بیهوده است،زیرا به قوّت عظیم خود خلاصی نتواند داد.
18. هان چشمان خداوند بر ترسندگان اوست،بر آنان که به محبت او امیدوارند،
19. تا جان ایشان را از مرگ برهاندو ایشان را در قحطی زنده نگاه دارد.
20. جان ما منتظر خداوند است؛او اعانت و سپر ماست.
21. دل ما در او شادی می‌کند،زیرا بر نام قدوس او توکل داریم.
22. خداوندا، محبت تو بر ما باد،چنانکه امید ما بر توست.