کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 22:1-8 هزارۀ نو (NMV)

1. ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتیو از نجات من و سخنان فغانم دوری؟

2. ای خدای من، همۀ روز فریاد برمی‌کشم و اجابت نمی‌کنی؛همۀ شب نیز، و مرا خاموشی نیست!

3. اما تو قدوسی،ای که بر سرودهای ستایشی اسرائیل جلوس فرموده‌ای.

4. بر تو پدران ما توکل کردندآری، بر تو توکل کردند و ایشان را رهایی بخشیدی.

5. نزد تو فریاد برآوردند و خلاصی یافتند؛بر تو توکل کردند و شرمنده نگشتند.

6. اما من کِرمی بیش نیستم و انسان نِی!عار آدمیانم و تحقیرشدۀ قوم!

7. هر که بر من می‌نگرد ریشخندم می‌کند؛دهان کج می‌کنند و سر جنبانیده، می‌گویند:

8. «بر خداوند توکل دارد!پس بگذار او خلاصی‌اش دهد!اگر به او رغبت دارد،رهایی‌اش بخشد!»

خوانده شده فصل کامل مزمور 22