15. آنگاه مجراهای دریا نمایان شدو بنیان جهان آشکار گردید،از نهیب تو، خداوندا،و از وزش باد بینی تو!
16. از اعلی دست فرود آورده، مرا برگرفت،و از آبهای بسیار بیرونم کشید.
17. مرا از دشمن زورآورم رهانید،و از نفرت‌کنندگانم،زیرا که از من نیرومندتر بودند.
18. در روز بلای من، به مقابله با من برآمدند،ولی خداوند تکیه‌گاه من بود.
19. او مرا به مکانی فراخ بیرون آورد،و مرا رهانید، زیرا که به من رغبت داشت.
20. خداوند فراخور پارسایی‌ام مرا پاداش داده است؛فراخور پاکیِ دستانم، سزایم بخشیده است.
21. زیرا که راههای خداوند را نگاه داشته‌ام،و شریرانه از خدایم روی نگردانیده‌ام.