فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 17 هزارۀ نو (NMV)

در سایۀ بالهایت پنهانم کن

دعای داوود.

1. خداوندا، دادخواهی مرا بشنو؛و به فریادم توجه فرما.به دعایم گوش فرا ده،که از لبانی بی‌ریا برمی‌آید.

2. دادِ من از حضور تو صادر شود؛چشمانت منصفانه بنگرد.

3. تو دل مرا آزموده‌ای و شبانگاه به سراغم آمده‌ای؛مرا در بوتۀ آزمایش نهاده‌ای و هیچ نیافته‌ای.زیرا عزم کردم که زبانم تجاوز نکند.

4. و اما دربارۀ کارهای آدمیان -به کلام لبان توخود را از راههای خشونتکاران به دور داشته‌ام.

5. گامهایم به راههای تو استوار است؛پاهایم نلغزیده است.

6. خدایا، تو را می‌خوانم، زیرا که مرا اجابت خواهی کرد؛گوش فرا ده و سخنانم را بشنو.

7. شگفتی محبتت را بنما،ای که به دست راست خودآنان را که به تو پناه می‌آورند،از دست مخالفانشان نجات می‌بخشی.

8. مرا همچون مردمک چشم خود نگاه دار؛و در سایۀ بالهایت پنهانم کن،

9. از شریرانی که مرا به نابودی می‌کِشند،و از دشمنان جانم که احاطه‌ام کرده‌اند.

10. آنان دل سنگ خود را می‌بندندو زبان به گستاخی می‌گشایند.

11. رد پای مرا دنبال کرده و هم‌اکنون در محاصره‌ام گرفته‌اند؛بر من چشم دوخته‌اند تا بر زمینم افکنند.

12. شیری را مانند که در دریدن حریص باشد،شیر ژیان را که در بیشه کمین گرفته است.

13. خداوندا، برخیز و به مقابله با ایشان بر آ و به زیرشان بیفکن؛به شمشیر خود جان مرا از دست شریران خلاصی ده.

14. خداوندا، به دست خویش مرا از چنین مردمان برهان،از مردمان این دنیا که نصیبشان تنها در این زندگی است و بس؛که شکمشان را از ذخایر خود پر می‌کنی،و به فرزندان سیر می‌شوند،اما آنچه از اموالشان بر جا می‌ماند به اطفال ایشان می‌رسد.

15. و اما من، در پارسایی، رویِ تو را نظاره خواهم کرد؛و چون بیدار شوم، از دیدن شباهت تو سیر خواهم شد.