1. خداوند که صخرۀ من است، متبارک باد،او که دستان مرا برای جنگ تعلیم می‌دهد،و انگشتان مرا به جهت نبرد.
2. اوست محبت من و دژ من،قلعۀ بلند من و رهانندۀ من،سپر من و کسی که در او پناه می‌جویم،آن که مردمان را مطیع من می‌گرداند!
3. خداوندا، انسان چیست که او را در نظر آوری،و پسر انسان که به او بیندیشی؟
4. آدمی همچون نَفَسی است،و روزهایش مانند سایه‌ای که می‌گذرد.
5. خداوندا، آسمانهای خود را خم کن و فرود بیا،کوهها را لمس کن تا دود کنند.
6. آذرخش را بفرست و ایشان را پراکنده کن،تیرهایت را بینداز و ایشان را منهزم ساز.