9. اگر بر بالهای سحر پرواز کنم،و در دوردست‌ترین کرانهای دریا قرار گزینم،
10. حتی آنجا نیز دست تو مرا راهنما خواهد بود،و دست راستت مرا خواهد گرفت.
11. اگر گویم: «بی‌گمان تاریکی مرا پنهان خواهد کرد،و نورِ گرداگردم به شب بدل خواهد شد»،
12. اما حتی تاریکی نیز نزد تو تاریک نیست،بلکه شب همچون روزْ روشن است؛چراکه تاریکی و روشنایی نزد تو یکسان است.
13. زیرا باطن مرا تو آفریدی؛تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.
14. تو را سپاس می‌گویم، زیرا عجیب و مَهیب ساخته شده‌ام؛اعمال تو شگفت‌انگیزند،جان من این را نیک می‌داند.
15. استخوانبندی‌ام از تو پنهان نبود،چون در نهان ساخته می‌شدم.آنگاه که در ژرفای زمین تنیده می‌شدم،