کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 139:1-7 هزارۀ نو (NMV)

1. خداوندا، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

2. تو از نشستن و برخاستنم آگاهی،و اندیشه‌هایم را از دور می‌دانی.

3. تو راه رفتن و آرمیدنم را سنجیده‌ای،و با همۀ راههایم آشنایی.

4. حتی پیش از آنکه سخنی بر زبانم آیدتو، ای خداوند، به تمامی از آن آگاهی.

5. از پیش و از پس احاطه‌ام کرده‌ای،و دست خویش را بر من نهاده‌ای.

6. چنین دانشی برایم بس شگفت‌انگیز است،و چنان والا که بدان نتوانم رسید.

7. از روح تو کجا بروم؟از حضور تو کجا بگریزم؟

خوانده شده فصل کامل مزمور 139