40. او اهانت را بر حاکمان می‌ریزدو ایشان را در بیابانِ بیراهه آواره می‌سازد.
41. اما نیازمند را از مذلت ایشان برمی‌افرازد،و اهل خانه‌اش را همچون گله‌های گوسفند کثیر می‌گرداند.
42. صالحان این را می‌بینند و شادمان می‌شوند،و بی‌انصافی یکسره دهان خود را می‌بندد.
43. هر که حکیم است در این امور بیاندیشدو در محبتهای خداوند تأمل نماید.