33. او رودخانه‌ها را به بیابان بدل می‌سازدو چشمه‌های آب را به زمین تشنه؛
34. و زمین بارور را به شوره‌زار،به سبب شرارت ساکنانش.
35. بیابان را به حوضهای آب بدل می‌سازدو زمین خشک را به چشمه‌های آب!
36. گرسنگان را آنجا اِسکان می‌دهدو در آنجا شهری مسکون بنیان می‌نهند؛
37. مزارع را می‌کارند و تاکستانها غرس می‌کنند،و محصول پر بار به دست می‌آورند.
38. ایشان را برکت می‌دهد، و به‌غایت کثیر می‌گردندو نمی‌گذارد گله و رمۀ ایشان کم شود.
39. چون از شمار ایشان کم می‌شود و ذلیل می‌گردند،به سبب ظلم و بلا و اندوه،
40. او اهانت را بر حاکمان می‌ریزدو ایشان را در بیابانِ بیراهه آواره می‌سازد.
41. اما نیازمند را از مذلت ایشان برمی‌افرازد،و اهل خانه‌اش را همچون گله‌های گوسفند کثیر می‌گرداند.
42. صالحان این را می‌بینند و شادمان می‌شوند،و بی‌انصافی یکسره دهان خود را می‌بندد.
43. هر که حکیم است در این امور بیاندیشدو در محبتهای خداوند تأمل نماید.