25. زیرا او سخن گفت و بادْ توفان را به پا داشتکه امواجِ دریا را برافراشت.
26. به آسمانها بالا رفتندو به ژرفاها فرود آمدند،و در این مَهلکه، جانی در ایشان نماند.
27. همچو مستان افتان و خیزان شدند،و عقلشان از چاره‌اندیشی درماند.
28. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،و ایشان را از تنگیهایشان بیرون کشید.
29. توفان را آرام و ساکت ساخت،و امواج دریا ساکن گشت.
30. شادمان شدند چون آرامی پدید آمدو ایشان را به بندرِ مرادشان رهنمون گشت.