12. پس دلهای ایشان را زیر بار مشقت خم ساخت؛و لغزیدند و یاری‌رسانی نبود.
13. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،و ایشان را از تنگیهایشان نجات بخشید.
14. ایشان را از تاریکی و ظلمت غلیظ بیرون آورد،و بندهای ایشان را بگسست.
15. پس خداوند را به سبب محبتش سپاس گویند،به جهت کارهای شگفت‌انگیزش برای بنی‌آدم.
16. زیرا که درهای برنجین را در هم می‌شکند،و پشت‌بندهای آهنین را دو پاره می‌کند.
17. برخی به واسطۀ راههای عِصیانگرانۀ خود احمق گردیدند،و به سبب تقصیرات خویش ستم دیدند.
18. جان ایشان از هر خوراکی کراهت داشت،و به دروازه‌های مرگ نزدیک آمدند.
19. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،و ایشان را از تنگیهایشان نجات بخشید.
20. کلام خود را فرستاد و شفایشان داد،و ایشان را از نابودی خلاصی بخشید.
21. پس خداوند را به سبب محبتش سپاس گویند،به جهت کارهای شگفت‌انگیزش برای بنی‌آدم.
22. قربانیهای تشکر تقدیم کنند،و با فریاد شادی کارهای او را بازگویند.
23. برخی بر کشتیها رهسپار دریا شدند،و بر آبهای عظیم به تجارت پرداختند.
24. کارهای خداوند را دیدند،اعمال شگفتش را در ژرفا!
25. زیرا او سخن گفت و بادْ توفان را به پا داشتکه امواجِ دریا را برافراشت.
26. به آسمانها بالا رفتندو به ژرفاها فرود آمدند،و در این مَهلکه، جانی در ایشان نماند.