1. خداوند را سپاس گویید،زیرا که او نیکو است و محبتش تا ابدالآباد است!
2. چنین گویند فدیه‌شدگان خداوند،که ایشان را از تنگی فدیه داده است،
3. و از سرزمینها گِردشان آورده است،از شرق و غرب، از شمال و جنوب.
4. برخی در بیابانهای بی‌آب و علف سرگردان شدند،و راه به شهری مسکون نیافتند؛
5. گرسنه و بسیار تشنه،جانشان در اندرونشان کاهیده شد.
6. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،و ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.
7. آنان را از راهی راست هدایت کرد،تا به شهری مسکون درآمدند.