1. خداوند را سپاس گویید،زیرا که او نیکو است و محبتش تا ابدالآباد است!
2. چنین گویند فدیه‌شدگان خداوند،که ایشان را از تنگی فدیه داده است،
3. و از سرزمینها گِردشان آورده است،از شرق و غرب، از شمال و جنوب.
4. برخی در بیابانهای بی‌آب و علف سرگردان شدند،و راه به شهری مسکون نیافتند؛
5. گرسنه و بسیار تشنه،جانشان در اندرونشان کاهیده شد.
6. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،و ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.
7. آنان را از راهی راست هدایت کرد،تا به شهری مسکون درآمدند.
8. پس خداوند را به سبب محبتش سپاس گویند،به جهت کارهای شگفت‌انگیزش برای بنی‌آدم.
9. زیرا که جان آرزومند را سیر می‌گرداندو جان گرسنه را به چیزهای نیکو پر می‌سازد.
10. برخی در تاریکی و ظلمت غلیظ نشسته بودند،زندانیان ظلم و زنجیرهای آهنین؛
11. زیرا بر کلام خدا طغیان ورزیده،و مشورت آن متعال را نپذیرفته بودند.
12. پس دلهای ایشان را زیر بار مشقت خم ساخت؛و لغزیدند و یاری‌رسانی نبود.
13. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند،و ایشان را از تنگیهایشان نجات بخشید.
14. ایشان را از تاریکی و ظلمت غلیظ بیرون آورد،و بندهای ایشان را بگسست.