فصول

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66
  67. 67
  68. 68
  69. 69
  70. 70
  71. 71
  72. 72
  73. 73
  74. 74
  75. 75
  76. 76
  77. 77
  78. 78
  79. 79
  80. 80
  81. 81
  82. 82
  83. 83
  84. 84
  85. 85
  86. 86
  87. 87
  88. 88
  89. 89
  90. 90
  91. 91
  92. 92
  93. 93
  94. 94
  95. 95
  96. 96
  97. 97
  98. 98
  99. 99
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
  104. 104
  105. 105
  106. 106
  107. 107
  108. 108
  109. 109
  110. 110
  111. 111
  112. 112
  113. 113
  114. 114
  115. 115
  116. 116
  117. 117
  118. 118
  119. 119
  120. 120
  121. 121
  122. 122
  123. 123
  124. 124
  125. 125
  126. 126
  127. 127
  128. 128
  129. 129
  130. 130
  131. 131
  132. 132
  133. 133
  134. 134
  135. 135
  136. 136
  137. 137
  138. 138
  139. 139
  140. 140
  141. 141
  142. 142
  143. 143
  144. 144
  145. 145
  146. 146
  147. 147
  148. 148
  149. 149
  150. 150

کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 105 هزارۀ نو (NMV)

همۀ کارهای شگفتش را بازگویید

1. خداوند را سپاس گویید و نام او را بخوانید!ملتها را از کرده‌های او باخبر سازید!

2. او را بسرایید و برایش سرود ستایش بخوانید!همۀ کارهای شگفتش را بازگویید!

3. در نام قدوس او فخر کنید؛دل جویندگان خداوند شادمان گردد!

4. خداوند و قوّت او را بطلبید؛پیوسته جویای روی او باشید!

5. عجایبی را که به عمل آورده است، یاد بدارید،آیات او و داوریهای دهانش را.

6. ای نسلِ خادم او ابراهیم،ای پسرانِ یعقوب، که برگزیدۀ اویید.

7. اوست یهوه خدای ما!داوریهای او در تمام جهان است!

8. عهد خود را تا ابد یاد می‌دارد،کلامی را که امر فرموده است، تا هزاران پشت؛

9. عهدی را که با ابراهیم بست،و سوگند خود را به اسحاق!

10. آن را چون فریضه‌ای برای یعقوب استوار فرمود،و چون عهدی جاودان برای اسرائیل.

11. گفت: «به تو سرزمین کنعان را خواهم بخشید،تا قلمروی میراث شما شود.»

12. آنگاه که شمارشان اندک بودو انگشت‌شمار بودند و در آنجا غریب؛

13. آنگاه که از قومی به قوم دیگر آواره بودند،و از مملکتی به ملت دیگر،

14. نگذاشت کسی بر ایشان ظلم روا دارد،بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ کرده، گفت:

15. «دست خود را بر مسیحان من دراز مکنید،و انبیای مرا آزار مرسانید!»

16. او قحطی را بر زمین فرا خواندو تمامی ذخیرۀ نان را از میان برد؛

17. و مردی را پیشاپیش ایشان فرستاد،یوسف را، که به غلامی فروخته شد.

18. پاهای او را به غُل و زنجیر زخمی کردند،و گردنش در حلقۀ آهنین بسته شد؛

19. تا زمانی که سخن او واقع گردید،و کلام خداوند درستی او را ثابت کرد.

20. پادشاه فرستاد و رهایش کرد؛حاکم ملتها آزادش ساخت.

21. او را بر خانۀ خویش سرور ساخت،و حاکم بر تمامی دارایی‌اش؛

22. تا به ارادۀ خود بزرگان وی را در بند نهدو مشایخِ وی را حکمت آموزد.

23. آنگاه اسرائیل به مصر درآمد،و یعقوب در زمین حام غربت پذیرفت.

24. او قوم خویش را بسیار بارور ساخت،و ایشان را از خصمانشان نیرومندتر گردانید؛

25. لیکن دل آنان را برگردانید تا از قوم او نفرت کنند،و با خادمانش به نیرنگ رفتار نمایند.

26. او خادم خویش موسی را فرستاد،و هارون را، که برگزیده بود.

27. آنان آیات او را در میان ایشان به ظهور آوردند،و عجایب او را در زمین حام.

28. او تاریکی فرستاد و ظلمت پدید آمد؛زیرا با کلام او مخالفت ورزیدند.

29. آبهایشان را به خون بدل ساخت،و ماهیان ایشان را میرانید.

30. سرزمینشان از قورباغه پُر شد،حتی خوابگاه شاهانشان.

31. او سخن گفت و انبوه مگسها پدید آمد،و پشه‌ها در همۀ حدود ایشان.

32. به عوض باران، بدیشان تگرگ داد،با برق آذرخش در تمامی سرزمینشان؛

33. درختان تاک و انجیر ایشان را زدو درختان قلمروی ایشان را شکست.

34. سخنی گفت، و انبوه ملخها آمدند،انواع ملخهای بی‌شمار!

35. همۀ نباتاتِ زمین ایشان را فرو بلعیدند،و محصول خاک ایشان را خوردند!

36. آنگاه همۀ نخست‌زادگان را در سرزمین ایشان زد،نوبر قوّت ایشان را.

37. او اسرائیل را با طلا و نقره بیرون آورد،و از قبایل ایشان هیچکس لغزش نخورد.

38. مصر از رفتن آنها شادمان بود،زیرا وحشتِ ایشان بر آن مستولی شده بود.

39. ابری برای پوشش گسترانید،و آتشی تا شب‌هنگام روشنایی دهد.

40. تقاضا کردند، و برایشان بلدرچین فرستادو آنان را به نان آسمانی سیر گردانید.

41. صخره را بشکافت و آب برجهید،و چون نهری در زمین خشک روان گردید!

42. زیرا که کلام مقدس خویش را به یاد آوردو ابراهیم، خدمتگزار خود را.

43. او قوم خود را با شادمانی بیرون آورد،و برگزیدگان خویش را با بانگ شادی؛

44. سرزمینهای قومها را بدیشان بخشید،و ثمرۀ محنت ملتها را به میراث بردند،

45. تا فرایض او را نگاه دارند،و احکام شریعت او را به جا آورند.هَلِلویاه!