9. حدّی برای آنها قرار دادی که از آن نگذرند،و دیگر بار زمین را نپوشانند!
10. تو چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازی،تا در میان کوهها روان گردند.
11. آنها جانداران صحرا را جملگی سیراب می‌کنند،و تشنگی خران وحشی را فرو می‌نشانند.
12. پرندگانِ هوا در کنار آنها منزل دارند،و در میان شاخساران آواز می‌خوانند.
13. تو از جایگاه رفیع خود کوهها را آبیاری می‌کنی،و زمین از ثمر کار تو سیر می‌شود.
14. تو علف را برای چارپایان می‌رویانی،و گیاهان را تا انسان با آنها زراعت کند،تا از دلِ زمین خوراک برآورد،
15. و شراب را تا دل آدمی را شاد گرداند،و روغن را تا روی وی را شاداب سازد،و نان را تا جان او را نیرو بخشد.
16. درختان خداوند سیراب‌اند،آن سروهای لبنان که او نشانده است؛
17. پرندگان لانه‌های خود را در آنها می‌سازند،و لک‌لک در میان درختان صنوبر آشیان دارد.
18. کوههای بلند برای بزهای وحشی است،و صخره‌ها پناهگاه خرگوشان است.
19. او ماه را برای تعیین فصلها ساخت؛و خورشید زمان غروبِ خود را می‌داند.
20. تاریکی می‌آوری و شب می‌شود،که در آن جمله جانوران جنگل پرسه می‌زنند.
21. شیران ژیان در پیِ طعمۀ خود می‌غرند،و خوراکِ خویش را از خدا می‌طلبند.
22. چون آفتاب بر‌می‌آید، بازمی‌گردند،و در لانه‌های خود می‌آرامند.
23. آنگاه آدمی به کار خویش بیرون می‌رود،و به محنت خویش تا شامگاه.
24. ای خداوند، کارهای تو چه بسیار است!آنها را جملگی به حکمت خویش به عمل آورده‌ای!زمین از مخلوقات تو آکنده است!