کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزمور 104:29-32 هزارۀ نو (NMV)

29. اما چون روی خود را می‌پوشانی،پریشان می‌گردند؛و چون روح ایشان را قبض می‌کنی،می‌میرند و به خاک بازمی‌گردند!

30. چون روح خود را می‌فرستی،آفریده می‌شوند،و روی زمین را تازه می‌سازی!

31. باشد که جلال خداوند تا به ابد پایدار مانَد!باشد که خداوند از کارهای خویش شادمان شود؛

32. که بر زمین می‌نگرد، و زمین به لرزه درمی‌آید!که کوهها را لمس می‌کند، و آتش‌فشان می‌شود!

خوانده شده فصل کامل مزمور 104