14. زیرا سرشتِ ما را می‌داند،و به یاد دارد که ما خاک هستیم!
15. و اما انسان، روزهای عمرش همچون علف است؛مانند گل صحرا می‌شکفد،
16. اما به وزش بادی از میان می‌رود،و دیگر اثری از او بر جای نمی‌ماند!
17. اما از ازل تا به ابدمحبت خداوند شامل حال ترسندگان اوست،و عدالت او شامل حال فرزندانِ فرزندانِ ایشان،
18. و آنان که عهد او را حفظ می‌کنندو به جا آوردن احکامش را یاد می‌دارند.
19. خداوند تخت خویش را در آسمان استوار ساخته،و پادشاهی‌اش بر همه مسلط است.
20. ای فرشتگان خداوند، او را متبارک خوانید،ای زورآورانی که کلام او را به جا می‌آوریدو فرمانبردار اویید.