40. بیایید تا راههای خویش را بسنجیم و آنها را بیازماییم؛بیایید تا به سوی خداوند بازگشت کنیم!
41. بیایید تا دلها و دستانمان رابه سوی خدایی که در آسمان است برافراشته، بگوییم:
42. «ما گناه کردیم و عِصیان ورزیدیم،و تو نیامرزیدی.
43. «خویشتن را به خشم پوشانیدیو ما را تعقیب کرده، بی‌ترحم هلاک نمودی؛
44. خود را به ابر مستور ساختیتا هیچ دعایی به تو نرسد.
45. ما را در میان قومها،خاکروبه و زباله ساختی.
46. «دشمنانمان جملگیدهان خویش را بر ضد ما می‌گشایند؛
47. خوف و خطر بر ما عارض گشته،خرابی و ویرانی؛
48. به سبب ویرانیِ قوم عزیزم،جویهای اشک از دیدگانم روان است.
49. «چشمانم بی‌امان اشک می‌ریزدو باز نمی‌ایستد،
50. تا اینکه خداوند از آسماننظر کند و ببیند.
51. به سبب جملۀ دختران شهرم،چشمانم جان مرا قرین اندوه می‌سازد.
52. «آنان که بی‌سبب دشمن من بودند،مرا همچون مرغی تعقیب کردند؛
53. جان مرا به گودالی فرو افکندند،و سنگها بر من فرو ریختند؛