2. خداوندگار جملۀ مسکنهای یعقوب رابی‌ترحم فرو بلعیده،و دژهای دختر یهودا رادر خشم خود منهدم ساخته است؛او حکومت و حاکمانش رابر زمین افکنده و بی‌حرمت گردانیده است.
3. او در حِدّت خشم خودهمۀ شاخهای اسرائیل را قطع کرده،و دست راست خویش رادر برابر دشمن از ایشان عقب کشیده است.او همچون آتشِ مشتعل که از هر سو فرو می‌بلعددر یعقوب شعله برکشیده است.
4. او کمان خویش را همچون دشمن برکشیده،و دست راستش همچون خصم آمادۀ پرتاب است؛همۀ نیکومنظران را در خیمۀ دختر صَهیون کشتهو غضب خویش را چون آتش فرو ریخته است.
5. خداوندگار همچون دشمن گشته،و اسرائیل را فرو بلعیده است.همۀ کاخهایش را در کام کشیده،و دژهایش را منهدم کرده است.او ماتم و سوگواری رابرای دختر یهودا بس افزون ساخته است.
6. او مسکن خویش را همچون باغی ویران ساخته،و مکان ملاقات خود را به ویرانه‌ای بدل کرده است؛خداوند اعیاد و شَبّاتها را در صَهیون از یادها بردهو در شدت خشم خویش پادشاه و کاهن را خوار ساخته است.
7. خداوندگار مذبح خود را رد کرده،و قُدس خویش را ترک گفته است.او حصارهای کاخهایش رابه دست دشمن تسلیم کرده است.و ایشان همچون روزهای عیددر خانۀ خداوند بانگ برآورده‌اند.
8. خداوند اراده فرمودهکه دیوارهای دختر صَهیون را ویران سازد؛پس آن را به ریسمان اندازه گرفته،و دست از هلاک کردن باز نداشته است؛او سنگر و حصار را به سوگ نشانده،و آنها با هم فرو ریخته‌اند.
9. دروازه‌هایش به زمین فرو رفته،و او پشت‌بندهایش را تلف کرده و در هم شکسته است؛پادشاه و صاحبمنصبانشدر میان اقوام دیگر به سر می‌برند؛دیگر شریعتی وجود ندارد،و انبیایش رؤیایی از جانب خداوند نمی‌بینند.
10. مشایخ دختر صَهیون خاموش بر زمین نشسته‌اند؛آنان خاک بر سر افشانده و پلاس در بر کرده‌اند.زنان جوانِ اورشلیم سرهای خویش رو به زمین خم کرده‌اند.
11. چشمانم از گریه کم‌سو گشته،و اَحشایم در پیچ و تاب است؛جگرم به سبب ویرانی قوم عزیزم بر زمین ریخته،چراکه اطفال و شیرخوارگان در کوچه‌های شهر ضعف می‌کنند.