1. تو چه زیبایی، ای نازنین من،وَه که چه زیبایی!چشمان تو از پسِ روی‌بَندتبه کبوتران مانَد.گیسوانت همچون گلۀ بزهاستکه از دامنه‌های جِلعاد فرود آیند.
2. دندانهایت به گله‌ای پشم‌بریده مانَد،که تازه از شستشو برآمده باشند؛هر یک از آنها جفت خویش را دارند،و از ایشان یکی هم تنها نیست.
3. لبانت غنچه‌ای است باریک و سرخ،و دهانت چه زیباست!شقیقه‌هایت از پسِ روی‌بَندِ تو،همچون پار‌ۀ انار است.
4. گردنت برج داوود را مانَد،که به جهت اسلحه‌خانه بنا شده است.بر آن هزار سپر آویخته است،که جملگی چون سپرهای جنگاوران است.
5. سینه‌هایت همچون دو بچه‌آهوست،همچون بره‌های توأمان غزال،به چَرا در میان سوسن‌زاران.
6. پیش از آنکه سپیده بَردمد،و سایه‌ها دامن بَرکِشند،من به کوهِ مُر خواهم رفتو به تپۀ کُندُر.
7. ای نازنین من، تو به‌تمامی زیبایی؛در تو هیچ عیبی نیست.
8. با من از لبنان بیا، ای عروسم؛با من از لبنان بیا!از قُلۀ اَمانَه و از بلندای سِنیر و حِرمون،از کُنام شیران و کوه‌های پلنگانبه زیر بیا!
9. ای خواهرم و ای عروسم،تو دل مرا ربوده‌ای؛تو به نگاهی دل مرا ربوده‌ای،به گوهری از گردنبندت!
10. ای خواهرم و ای عروسم،عشقت چه دلنشین است!عشق تو از شراب بسی نیکوتر است،و رایحه‌ات از جمیع عطرها خوش‌تر!