7. هم‌پیمانانت جملگی تو را به سرحدّاتت رانده‌اند؛آنان که با تو در صلحند، تو را فریفته و بر تو چیره گشته‌اند؛آنان که نان تو را خورده‌اند پیش رویت دام نهاده‌اند،و تو از آن آگاه نیستی.
8. خداوند می‌فرماید:آیا در آن روز حکیمان را از اَدومو خردمندان را از کوه عیسو نابود نخواهم کرد؟
9. ای تیمان، جنگاورانت هراسان خواهند شد،تا همگی کشته شده، از کوه عیسو منقطع گردند.
10. به سبب خشونتی که بر برادرت یعقوب روا داشتی،شرمساریْ تو را در بر خواهد گرفتو تا به ابد نابود خواهی شد.
11. آن روز که در کناری ایستادی،روزی که اجنبیان ثروت او را به یغما بردندو بیگانگان به دروازه‌هایش درآمده،بر اورشلیم قرعه افکندند،تو نیز همچون یکی از آنان بودی.
12. به روزِ نگونبختیِ برادرتبر وی شادمانه منگر،به روز هلاکت مردم یهودابر آنان شادی مکن،و به روز مصیبت ایشانبر آنان فخر مفروش.
13. به روز بلای قوم منبه دروازه‌هایشان داخل مشو،به روز مصیبت ایشانبر آنان شادمانه منگر،و به روز تنگیِ ایشاندست تطاول بر اموالشان دراز مکن.
14. بر سر چهارراه مَایستتا پناه‌جویانشان را قتل‌عام کنی؛و بازماندگانشان را در روز بلا تسلیم منما.
15. زیرا روز خداوند،برای تمامی قومها نزدیک است!به همان‌گونه که تو عمل کردی،با تو عمل خواهند کرد؛اعمال تو بر سر خودت خواهد آمد.
16. زیرا همان‌گونه که شما بر کوه مقدسِ من نوشیدید،به همان‌گونه همۀ قومها پیوسته خواهند نوشید؛آری، آنان خواهند نوشید و خواهند بلعید،و چنان خواهند شد که گویی هرگز نبوده‌اند.